ریسه کپور 

ریسه مناسب برای صید هر ماهی ، بسیار تعیین کننده است . به گونه ای که استفاده از ریسه نامناسب علیرغم در اختیار داشتن مکانهای عالی ماهیگیری  و  با کارآمدترین طعمه ها و لوازم ،نتایج نا امید کننده ای به بار خواهد آورد .

صید کپور به جهت دارا بودن هوش بالا و در اختیار داشتن  یکی از قوی ترین حسگر های  طبیعی بین آبزیان ، از این قاعده مستثنی نیست .برای صید این ماهی، سالیان سال از ریسه های معمولی و قرار دادن طعمه روی قلاب استفاده شده است لذا  یکی از  بزرگترین پیشرفتها در زمینه صید کپور ، ابداع ریسه مویی بوده است .  

ریسه مویی (hair rig)به طور عام به ریسه ای اطلاق میگردد که طعمه به نخ آویزان شده  از قلاب متصل میگردد و در این شیوه از بکار گیری طعمه روی قلاب خودداری میگردد . کپور به دلیل وجود حسگر های بسیار حساس و کارآمد ، در بسیاری از موارد وجود یک قطعه فلزی غیر قابل هضم داخل غذا را تشخیص داده و از بلعیدن آن اجتناب میکند . یکی از دلایل این تشخیص ،  تفاوت ضریب انتقال حرارتی فلز قلاب و انواع مواد غذایی می باشد  . لذا استفاده از ریسه مویی ، منجر به تفکیک قلاب از طعمه شده و موجبات اعتماد  هر چه بیشتر  کپور را فراهم می اورد . این مهم برای صید کپور های درشت تر که قاعدتا با تجربه تر نیز هستند موثرتر خواهد بود. 

ریسه مویی (hair rig)  عمدتا به شیوه های مختلف به سایر ادوات مانند سرب یا بوم و ... متصل شده و با اشکال گوناگون مورد استفاده قرار میگیرد . با توجه به تولید ابزار ها و اتصالها و بوم ها و دیگر ادوات مختلف از جانب شرکتهای تولید کننده  لوازم ماهیگیری ، شیوه های گوناگونی برای طراحی و ساخت ریسه وجود دارد که برای بستر های مختلف توصیه میگردند . لذا به اعتقاد نگارنده ، یکی از ویژگی های ریسه خوب استفاده از حداقل ادوات ممکن و پرهیز از بکارگیری اجزای غیر ضروری و فانتزی و  به طور کلی ساده تر  کردن ریسه است 

یکی از کارآمد ترین ریسه ها در این زمینه "ریسه بولت" میباشد که به دلیل دارا بودن  ساختاری ساده ، قابلیت انرا دارد تا با اندک تغییراتی در بستر های مختلف مورد استفاده قرار گیرد . 

بنا ندارم تا در این نوشتار ، نسبت به آموزش جزئیات اقدام کنم . چرا که در مطالب وبلاگ "طبیعت و ماهیگیری" به تفصیل به این مهم پرداخته ایم که در دسترس دوستان قرار دارد لذا در اینجا  بیشتر به  معرفی ریسه و رفع ابهامات احتمالی میپردازم.

1 – مویی نخی است که به بخش پایینی قلاب متصل بوده و  بویله روی ان نصب میگردد . میتوان یک یا دو بویله را به عنوان طعمه اصلی روی مویی نصب کرد وطبعا طول مویی باید برای این کار پیشبینی گردد . این طول با توجه به اندازه و تعداد بویله مصرفی جهت طعمه اصلی باید به شکلی تنظیم گردد تا فاصله بویله تا قوس قلاب حدود نیم سانتیمتر باقی بماند .

2- قلاب مورد استفاده میتواند  نمره 4 یا 6  و متناسب با قطر بویله اصلی انتخاب  گردد .

3 – طول لیدر ریسه به طور استاندارد از 20 الی 30 سانتیمتر بسته به نوع بستر دریاچه مناسب خواهد بود  .

4 – سرب های سوراخ  دار با عبور نخ از میانشان و سرب های معمولی با ادوات مخصوص به ریسه متصل میگردند . 

5 – استفاده از بوم های نرم و یا سخت و همچنین نخ هسته سربی ، بالاتر از سرب جهت بالا بردن ضریب سختی نخ در این ناحیه احتمال تابیدن ریسه بعد از پرتاب را کاهش خواهد داد . 

نکته کاربردی 1 : پس از پرتاب و به محض تماس ریسه به سطح آب یک شوک کوچک به سمت عقب و سپس پایین گرفتن سر چوب احتمال تابید ریسه را کاهش خواهد داد . 

نکته کاربردی 2 :مراقب باشید تا ریسه در وضعیت آزاد  و بدور از فشار نخ در بستر بنشیند . گاهی اوقات رعایت این نکته مرز بین موفقیت و عدم موفقیت شما  خواهد بود  .

پایدار باشید  

نویسنده : بهزاد فتحی