سفر نامه ماهیگیری در سکوی نفتی فروزان - بهار 93 - آرش امینی
قسمت اول
به تشویق دوست عزیزم محمد راستیه تصمیم گرفتم که سفرنامه برنامه ماهیگیری در سکوی نفتی فروزان رو بنویسم و کمی هم در مورد روشهای بکار رفته در اون توضیح بدم، امیدوارم که مورد استفادتون قرار بگیره:
روز اول...
بعد از اینکه نزدیکهای صبح و با تاخیر فراوان به گناوه رسیدیم 2 ساعت استراحت کرده و عازم اسکله ماهیگیری شدیم، قایق رو تحویل گرفتیم و بارگیری 400 لیتر بنزین و روغن مورد نیاز و 10 قالب یخ و خورد و خوراک 2 روز آینده همراه با تجهیزات ماهیگیری تیم 4 نفره ما شروع شد و به دلیل مسافت زیاد قرار شد که طبق روال ماهیگیران محلی 2 قایق با هم راه بیوفتن که اگه مشکلی پیش اومد بتونن به هم کمک کنند.
شروع حرکت ساعت 1 بعد از ظهر:
قایق همراه 3 سرنشین داشت و با بار خیلی کمتر و بنزین کمتر(ما 600 لیتر اضافه برای ترولینگ برداشته بودیم) و به همین دلیل فورا از ما فاصله گرفت و چون مشخص شد که کاری از ما بر نمی یاد با تلفن متوقفش کردیم و یکی از اعضامون رو که فرهاد خان باشن بهشون قرض دادیم که اونجا صحیح و سالم به ما تحویل بدن و کسایی که فرهاد رو دیدن می دونن که برای آدمی با چند تا حکم قهرمانی و بیشتر از 120 کیلو وزن زیاد هم ماموریت خطرناکی نبود...
به هر ترتیب ما به راهمون ادامه دادیم و این راه لعنتی هم به کش اومدنش ادامه داد و همینطور تا 5 ساعت طاقت فرسا با حداکثر سرعت قایق با یک موتور 115 که یک استخون سالم برامون نذاشت و همونطور که داشتیم به خودمون فهش می دادیم و به تفریحی که انتخاب کردیم هم همینطور،کم کم نور مشعل غول پیکر 17 متری سکوی فروزان در افق پدیدار شد...
خلاصه با روحیه ای که از نزدیک شدن به مقصد پیدا کرده بودیم فورا وسایل ترولینگ رو سر هم کردیم و به قایق گفتیم که 5 مایل آخر رو سرعتش رو کم کنه و من یک طعمه دیپ (دایو 9 متر) زرد و مشکی که با رنگ غروب همخونی داشت رو انتخاب کردم و ترولینگ شروع شد، برای اطلاع علاقمندان اینو اضافه کنم که من در فصل بهار معمولا در آب های دور از ساحل و هر نوع سکو یا پناهگاه مصنوعی با طبیعی زیر آبی یا در اصطلاح آبهای سیاه از طعمه با دایو 4.5 تا 7 متر و در فصل پاییز از طعمه با دایو 9 تا 12 متر استفاده می کنم (دلایلش یکم مفصله و اگه کسی علاقه داشت می تونیم در موردش صحبت کنیم).
ولی در کمال تعجب چیزی گیرمون نیومد و ما هم که دیگه صبرمون تموم شده بود در فاصله 22 مایلی که بهترین فاصله برای ترولینگ بود بی خیال شدیم و با تمام سرعت خودمون رو به سکو رسوندیم.
آتش عظیم مشعل فروزان گرمای خارج از تصوری رو تولید می کنه و کافیه 2 دقیقه بدون سایه بان خیس شده در فاصله20-30 متریش توقف کنی که ریه هات بسوزه و دیگه هیچ وقت ساحل رو نبینی!
در حالی که همه در حال آماده کردن وسایل ماهیگیری بودن من برای اولین بار یکی از ابتکاراتمو امتحان کردم،قبلا بگم که من وسایل سنگینی رو برای چیگینگ انتخاب کرده بودم که ناشی از تجربه قبلی در سکوی اردشیر بود یک چوب سنگین 35-50 lb ,یک وینچ سایز 30!
و ابتکارم این بود که یک فسفر پوینتر مخصوص ماهیگیری انتظاری در شب آب شیرین رو با کش پول به طعمه جیگ 300 گرمیم بستم و قبل از اینکه بقیه وسایلشون آماده بشه فرستادم پایین...
ریسه که به طعمه جیگ متصل شده بود از یک مفتول فولادی سایز6 و یک ترمینال موستاد سایز 6 دز بالا برای اتصال به نخ اصلی که رد دراگون سایز 88 بود و یک هرزگرد موستاد سایز 6 برای اتصال به طعمه جیگ تشکیل شده بود.
هنوز طعمه جیگ به عمق 60 متری که عمق کف بود نرسیده بود که تکون شدیدی رو احساس کردم و قبل از اینکه شک دادن جیگینگ رو شروع کنم اولین مبارزه با یک ماهی بسیار قوی و تسلیم نشدنی شروع شد....
بقیه در قسمت بعدی
ارادتمند آرش امینی.
