سفرنامه برنامه ماهیگیری فروزان قسمت جهارم:

عکس خرچنگی رو هم که در قسمت سوم صحبتش بود اینجا آوردم.
خوب،ما ساعت 5 با عجله یه چایی و یه خورده نون پنیر خوردیم و خوابیدیم البته من اینجاشو خوب یادم نیست چون قبلا بیهوش شده بودم! وقتی ساعت 7 ساعت زنگ زد 5 دقیقه طول کشید که بفهمم اینجا کجاست و جریان چیه و بعد تازه دیدم که افتادم کف قایق و نمی تونم زانوها و گردنم رو صاف کنم! خلاصه فکر نکنم که تو عمرم به همچین بدبختیی افتاده بودم، همه بچه ها از یه طرف داشتن به خودشون فهش می دادن و از طرف دیگه نمی تونستن از برنامه ماهیگیری جش بگذرن و به هرحال با یه چشم اشک و یه چشم خون بیدار شدیم و فوری حمله کردیم به آب جوش و هر کی هر چی می تونست قهوه ریخت توش که شاید معجزه ای بشه و مغزمون کار کنه...
اولین نفر که شروع کرد به سر هم کردن وسایل بقیه یاد مسابقه افتادن و دوباره روز از نو روزی از نو
 تو ساحل یه جور ریسه بهمون یاد دادن به اسم هندل هندی که خیلی به نظرمون جالب اومد برای گرفتن جش که فکر کنم یه جور جیگینگ به حساب بیاد و جریانش اینه که یه میله فلز فنری به 2 طرفش هرزگزد بسته میشه و طول میله حدود 50 سانتیمتره و یه نخ در امتدادش کشیده می شه و وسط نخ یه سرب 6 می بندن و یه لیدر دراز 3-4 متری به یه طرف و آخر لیدر یه قلاب 1 که مثل یه طعمه فلای با نخهای رنگی (بیشتر طلایی براق) پوشونده شده و طرف دیگه به نخ اصلی وصل می شه و تکون دادن سریع نخ ریسه باعث تکون خوردن میله می شه و وزنه وسط میله تکونها رو رفت و برگشتی و بالانس می کنه و واقعا حرکت بی نظیری سمت قلاب بوجود میاد که وقتی تو عمق کم امتحان کردم مظئن شدم که اگه خودم ماهی بودم حتمی بهش حمله می کردم! البته همه محلی ها با ما شرط بستن که امکان نداره که ما بتونیم این تکنیک رو با چوب و چرخ اجرا کنیم و ما هم که دیگه معلومه ، می خواستیم نشون بدیم که چوب و چرخ از ماهیگیری با دست و ریسه بهتره، راستی برای اینکه بیشتر متوجه بشید که این ریسه چجوریه سعی کردم شکلشو تو نقاشی ویندوز بکشم امیدوارم کمک کنه و البته زیاد نخندید :دی
ماهیگیری حدود ساعت 7:30 شروع شد و بر خلاف شب گذشته رفته بودیم نزدیک یک دکل نفتی بدون مشعل که با فاصله زیاد از مشعل اصلی بود و شاید باورتون نشه که 20 تا قایق محلی هم خودشون رو به همین دکل بسته بودن و هر قایق فضای خیلی محدودی برای ماهیگیری براش مونده بود، ما برای استفاده از این تکنیک چوب و چرخمونو عوض کردیم و همه از تجهیزات سبکتر استفاده کردیم، چوب من یک کورموران گیگا فایتر 240 و چرخم یک شیمانو اولتگرا 12000 بود، ما به سرعت متوجه شدیم که بجز مسابقه با خودمون یه مسابقه هم با محلی ها داریم چون همه داشتن ما رو با چوب و چرخمون مسخره می کردن و می خندیدن :))
 البته ما به این برخورد عادت داریم و اصلا باعث ناراحتی ما نمی شه و بزودی با همشون دوست خواهیم شد، ما تا بیایم و قلق این ریسه جدید رو کشف کنیم محلی ها چپ و راست ماهی گرفتن و با نگاه معنی داری به ما نگاه کردن! خلاصه من ریسه رو تو عمق 4-5 متری نگه داشتم و با دقت به حرکتش نگاه کردم و هر بار روش شک دادنم رو اصلاح کردم تا یه جور شک با حرکت مدور، حالت خوبی رو تو ریسه لیدر بوجود آورد، فورا فرستادم پایین و شروع کردم به اون حرکت دایره ای که یهو اولین ماهی رو گرفتم و دعوا شروع شد البته با ماهی جش ،باورتون نمیشه که یه ماهی چقدر می تونه زور داشته باشه و تا چند دقیقه بتونه این زور و مبارزه رو ادامه بده، یه ماهی 5-6 کیلویی چنان زوری رو وارد می کنه که آدم مردد می شه که آیا باید ادامه بده یا نه!
 به هر ترتیبی بود ماهی رو بالا آوردم و اولین جش رو ثبت کردیم و در ادامه بقیه رفقا هم یکی یکی شروع کردن و حسابی از خجالت رفقای محلی در اومدیم این وسط چند تا ماهی طلال و یه ماهی تک خال قرمز هم خودشون رو جای جش به ما قالب کردن و بالا اومدن تا اینکه یهو یه تکون خیلی شدید رو روی چوبم احساس کردم، اول فکر کردم که یه جش بزرگه ولی نوع حرکتش چیز دیگه ای بود،جش یک کشش ضربه ای مداوم و رو به پایین داره ولی این یکی تو یه دایره بزرگ جلوم چرخید و کلاچ نیمه سفتم 2 بار 5 متر نخ آزاد کرد و یهو مستقیم رفت زیر قایق و مستقیم از زیر قایق به سمت دریا رفت،این اتفاق به قدری سریع اقتاد که تقریبا هیچ عکس العملی نشون ندادم و یهو دیدم چوبم جوری کمون شده که نوکش رسیده به آب و چون ماهی از سمت مقابل و زیر قایق می کشید نخ به حلقه ها گیر کرده بود و کلاچ نمی تونست نخ آزاد کنه و چون ماهی دقیقا از سمت زیر قایق می کشید حتی با داخل آب کردن سر چوب هم از کمونش کم نشد و در یک لحظه چوب با یه صدای مهیب از دسته شکست! 5 ثانیه هیچ کس هیچ کاری نمی کرد و با دهن باز نگاه می کردن تا یهو همه با هم شروع به صدا کردن ناصر قایق رونمون کردیم که بیاد و به روش سنتی ماهی رو با نخ خالی مهار کنه! شما رو با این صحنه باور نکردنی تنها می گذارم و ایشالا ادامه در قسمت بعدی...
 ارادتمند آرش امینی.